Prosze po przeczytaniu poniższego tekstu pomóc mi w określeniu położenia majątku Wysoka należącego do Zuzanny Rokossowskiej.
Stefan
Natomiast nikt nie wspomina o niezwykłej roli jaką odegrała Zuzanna Rokossowska w tworzeniu podwalin przemysłu żelaznego na terenie Poręby i Myszkowa. Właścicielka dóbr Poręba Mrzygłodzka w 1836 roku razem z bratem Adamem Jabłońskim, Anastazym Schajerem oraz Watsonem ( jeden z Anglików który uczestniczył w budowie hut w okręgu staropolskim) założyła spółkę do prowadzenia dwóch wielkich pieców hutniczych oraz walcowni. Kapitał spółki wynosił 6000 rubli(4 x 1500 rbs). W 1837 w Mijaczowie należącym wówczas do Z. Rokossowskiej stanął Wielki Piec , którego budowniczym był A. Schajer. Zuzanna Rokossowska w dokumencie tym wymieniana jest jako właścicielka dóbr Wysoka.
Może chodzi o wieś Wysoka Lelowska w gminie Żarki sąsiadującej z gminą Myszków? Trochę informacji na jej temat znajduje się Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego, jednak nie ma tam żadnej wzmianki o rodzinie Rokossowskich. Jednak przemawiałby za nią fakt, że wzmiankowany w Pana tekście Mijaczów należący do Zuzanny Rokossowskiej leży obecnie na terenie Myszkowa czyli najwyraźniej dość blisko.
Mogła to by być również wieś Wysoka w gminie Łazy. Ona i miasto Poręba (dawniej Poręba Mrzygłodzka) znajdują się w powiecie zawierciańskim.
Józef Wiślicki w Opis Królestwa Polskiego pod względem historycznym, statystycznym, rolniczym, fabrycznym, handlowym, zwyczajowym i obyczajowym, Warszawa 1850 pisze następujące słowa na s. 13 i kolejnych …
Mijaczew .
W Mijaczewie nad Wartą, wsi należącej do pana Bobrowskiego, również godzi się zwidzić zakłady fabryczne , składające się z wielkiego pieca do topienia rud żelaznych i fryszerki pod jednem zabudowaniem będącej. Wielki piec istniał tu już w r. 1782 zachęcenie ogólne do tego rodzaju przedsięwzięć i co raz doskonalące się u nas hutnictwo spowodowały do przerobienia a raczej zupełnego odbudowania zakładu co też w r. 1838 nastąpiło. Piec ten przy ciągłym ruchu przetapia rocznie około 16 000 cent. Żelaza z rud bogatych blisko 50-procentowych.
Fryszterka cokolwiek wcześniej bo już w r. 1837 założona przekuwa rocznie o 2000 cent. Wyrobu żelaza, w całęj okolicy z swej dobroci znanego. Oba zakłady znajdują się w dzierżawie p. Markusa Kempner.
Do tych dóbr należy wieś Michałów, w któ®ej przedsiębiorca p. Korulski, w r. 1837 wielki piec wystawił. Huta ta od roku 1838 w biegu zostająca z rud obfitych miejscowych wydaje rocznie blisko 12 000 cent. Surowego żelaza.
Mrzygłód
Postępując ciągle drogą, gdzie tylko co godnego jest obejrzenia , nie może pominąć fabryki pod Mrzygłodem. We własności pani Rokosowskiej istniejącej. Przeciąg czasu od r. 1833 po 1840, w którym Bank Polski wznosił zakłady i rozwijał w tamtych okolicach górnictwo rządowe , było okresem powstania wielkiej liczby fabryk prywatnych , nową epoką dla przemysłu krajowego. Wymieniliśmy już nie jeden zakład w tym czasie powstały, jakoż i wielki piec pod miastem Mrzygłodem się znajdujący , w r. 1837 przez p. Szajera dziedzica Wysokiej został wystawiony. Piec ten Zuzanna zwany, w którym przetapiają miejscowe rudy do 16 000 cent. Surowizny rocznie wydaje. Położony nad rzeką Wartą, posiada dostateczną wodę do poruszania miechów, a z miejscowych lasów na drzewie nie zbywa.
Do tych dóbr należy Poręba Mrzygłodzka. Tu również znajduje się wielki piec od r. 1797 datujący swe istnienie , a w ostatnich czasach przerobiony . W zakładzie tym z bogatej rudy 50- procentowej , produkują rocznie blisko 15 000 cent. Surowego żelaza i znacznych odlewów z tegoż metalu. Surowizna stąd pochodząca , przerabiana jest na żelazo w dwóch fryszerkach , mianowicie Murciszewie i Krzemiędze , które razem do 2 500 cent. Rocznie produkują.
Zakłady tu wymienione a do dóbr Mrzygłodzkich należące , zostają w dzierżawie p. Szrajer , znakomitego przedsiębiercy.
Niedaleko stąd , zbaczając ku wschodowi znajduje się wieś Cisowa, której wielki piec wydaje rocznie do 15 000 cent.. Zakład Cisowski dzierżawiony jest przez p. Marcela Kempnera; produkuje surowiznę z rud żelaznych miejscowych na drzewie kupnem.”
Według Słownika (dane z 1895 r.) Wysoka Lelowska należała do parafii Przybynów. Parafia jest stara, jej akta znajdują się, jak wynika z naszego inwentarza, w Archiwum Archidiecezjalnym na ul. św. Barbary, jest więc szansa, że znajdzie tam Pan to czego szuka.
Autor
