Osada młynarska Wiercica.
Osada młynarska Wiercica wchodząca w skład dóbr Ekonomia Poczesna.
W 1880 roku jej powierzchnia wynosiła około 49 mórg i 208 prętów ziemi w Wiercicy i 12 mórg we wsi Staropole. Razem ponad 61 mórg.
W 1934 r. powierzchnia osady wynosiła 34.5404 ha.
Osada młynarska Wiercica posiadała formę prawną osady wieczysto czynszowej.
Rubin Torenberg syn Jakuba nabył tę osadę 29.05/10.06.1880 r. od Samuela Żarskiego za 11.000 rubli.
Szaja i Blima Rajzman oraz Szloma Szaju nabyli osadę 5/17.03.1881 r. od Rubina Torenberga za 10.000 rubli.
Szaja i Blima Rajzman sprzedali swe części Piotrowi Wojtakowi 25.06/7.07.1893 r. za 2200 rubli.
Szlama Szaju i Piotr Wojtak całość osady sprzedali 18/30.08.1893 r. braciom Piotrowi i Kazimierzowi Piaszczyk synom Ludwika za 4200 rubli.
18/30.08.1899 r. Kazimierz Piaszczyk nabył od brata jego część za 3000 rubli i stał się jedynym właścicielem osady.
4.10.1934 r. Kazimierz Piaszczyk południową połowę tej osady wraz z ziemią na Staropolu oraz połowę młyna i zabudowań sprzedał Antoninie Stawińskiej za 10.000 zł. Antonina Stawińska zobowiązała się również do wypłacania corocznie Kazimierzowi Piaszczykowi do końca jego życia 300 zł począwszy od 1935 r.
4.10.1934 r. Kazimierz Piaszczyk północną połowę tej osady wraz z ziemią na Staropolu oraz połowę młyna i zabudowań sprzedał Edwardowi Ruskowi za 23.000 zł. Edward Rusek zobowiązał się również do wypłacania corocznie Kazimierzowi Piaszczykowi do końca jego życia 300 zł począwszy od 1935 r. Ponieważ Edward Rusek zamierzał wstąpić w związek małżeński z Eugenią Kulik z którą ustanowił wspólność majątkową, nabyta przez niego północna część osady została po ślubie ich wspólną własnością.
Kazimierz Piaszczyk zmarł 3.12.1936 r. w Przyrowie o godzinie 7 wieczorem w wieku 82 lat, był młynarzem urodzonym w Kopaninach, a zamieszkałym w Przyrowie synem Ludwika i Gertrudy z Pietrasików małżeństwa Piaszczyk, pozostawił po sobie żonę Mariannę z Grelewiczów. (ASC Przyrów 84/1936)
Co najmniej od 1934 r. czynsz za dzierżawę wieczystą wynosił od całej osady rocznie 753 zł i 92 gr. i musiał być płacony Dyrekcji Lasów Państwowych w Warszawie. W razie niezapłacenia czynszu przez kolejne trzy lata dzierżawca wieczysto czynszowy tracił prawa posiadania. Dyrekcja Lasów Państwowych w Warszawie miała prawo sprzedać wszystkie jego prawa do nieruchomości w drodze sądowej. Czynsz obowiązywać miał do 1962 r.
Na tej dacie informacje o tejże osadzie i jej dalszych losach urywają się.
Poniżej mapa osady młynarskiej Wiercica z 1840 r.
Załącznik P3120359.JPG nie został znaleziony
Załącznik P3120357.JPG nie został znaleziony
Załącznik P3120360.JPG nie został znaleziony
Załącznik P3120361.JPG nie został znaleziony
Załącznik P3120362.JPG nie został znaleziony