Mlyny i mlynarze - okolice Czestochowy

Bardzo dziękuję za informację.
Ernest Schirmer wydzierżawił Włodowice od Poleskich na dziewięć lat w 1843.

Tomek

MARIA MICHNIEWSKA napisał: Szanowna Pani,w księgach metrykalnych jest akt ślubu Ludwika Fiszera z Marianną Troniną.Jej siostra
Franciszka poślubiła Edwarda Tajchmana,a następnie Kazimierza Orzełka.Zarówno Edward jak i syn jego i Franciszki Troniny Piotr występują w metrykach Szaflików.Studiowałam te księgi,gdyż Tajchmanowie
są moimi krewnymi i dzierżawili młyn w Pustkowiu Podgóry.

To ciekawe - jakie ma Pani informacje o Szaflikach w swoich badaniach?
Może być też odpowiedź na priv, jeśli by to kolidowało z wątkiem młynarzy
pozdrawiam

Coś o młynie w Podłężu gmina Przystajń 1847 lub 1848 r.

Dziękuję za zaproszenie, gdy będę w Żarkach to postaram się zajrzeć do młyna.

Witam wszystkich,
Jestem tutaj nowa, ale bardzo interesuje mnie temat forum. Mój pradziadek Michał Krawczyk ok. roku 1899 - 1900? pobudował młyn na Liswarcie w osadzie Strębce. Nie znam dokładnej daty oszacowałam ją po dacie ślubu. Z opowiadań babci wiem, że był to młyn drewniany z częścią mieszkalną.
W późniejszym czasie powstał murowany budynek mieszkalny, który zachował się do dzisiaj (w tym domu wynajmowali pokoje Francuzi budujący wiadukt kolejowy znajdujący się tuż obok).
Po śmierci Michała gospodarstwo przejęła jego najstarsza córka Helena i jej mąż - Szczepaniak. To oni pobudował nowy młyn - murowany, niestety kilkanaście lat temu spalił się. Teraz można oglądać tylko jego ruiny.
To nie jedyny wątek w młynarskiej historii mojej rodziny. Najstarszy syn Michała - Aleksander (ożenił się u Borowieckich w Ważnych Młynach) pobudował młyn na Zakrzówku (funkcjonuje do dzisiaj). Stanisław i Piotr (młodsi bracia) pobudowali młyn wNowej Wsi - na Liswarcie. Stanisław złamanie zakazu mielenia zboża w czasie okupacji przypłacił życiem. Wg. rodzinnych wspomnień bracia ulitowali się nad rolnikiem, który poprosił ich o zmielenie zboża. Niestety w drodze powrotnej z młyna został zatrzymany przez Niemców i przyznał się, gdzie zmielił zboże. Bracia zostali ostrzeżeni, Piotr schował się a Stanisław nie- stwierdził, że nie zrobił nic złego i chował się nie będzie. Został aresztowany, uwięziony w Lublińcu i tam zmarł...
W Nowej Wsi młyn funkcjonował jeszcze po wojnie. Przetrwał powódź (nie wiem dokładnie w którym roku), w trakcie której zniszczeniu uległ dom Stanisława (był murowany i podpiwniczony), dom Piotra przetrwał. Obecnie widoczne są jeszcze ruiny młyna - nie wiem kiedy uległ zniszczeniu. Dom Piotra w nieco zmienionym kształcie przetrwał do dzisiaj. Niestety po tamie, która istniała jeszcze w latach siedemdziesiątych nie pozostał ślad. W pobliżu powstał próg wodny.
Przytoczone informacje pochodzą z przekazów rodzinnych. Byłabym wdzięczna za wskazówki, gdzie szukać bardziej konkretnych informacji.
Pozdrawiam

Osada młynarska Żerdzina.
W okresie I RP osada młynarska Żerdzina była królewszczyzną wchodzącą w skład starostwa w Krzepicach. W czasie rozbiorów włączono ją do Dóbr Rządowych Krzepice.
25 kwietnia 1866 r. osada młynarska Żerdzina wraz z innymi dobrami została nadana generałowi Leonowi Gieczewiczowi. Całość nadania nosiła nazwę majorat Zajączki. Na mocy ustawy z dnia 25 lipca 1919 r. majoraty przeszły na własność Skarbu Państwa.
7.08.1922 r. Skarb Państwa wypuścił w dzierżawę osadę Józefowi Kulejowi synowi Piotra. Dzierżawa zaczynać się miała od 1.04.1922 r. i trwać do 31.03.1928 r. Cena dzierżawy to równowartość pieniężna 20 centnarów żyta z młyna rocznie.
Według opisu z 1924 r. osada miała powierzchnię około 12.4 ha w tym: grunty orne 4.2763 ha, łąki 0.9597 ha, pastwiska 4.5930 ha, wody 2.0220 ha, pod budynkami 0.1520 ha, nieużytki 0.3970 ha. W osadzie znajdowały się następujące zabudowania: 1. drewniany budynek młyński kryty dachówką, 2. dom mieszkalny murowany kryty słomą, 3. stodoła w słupy i rygle szalowana kryta deskami i słomą, 4. obora i chlewy drewniane z desek kryte słomą, 5. szopa wozówka z dwóch ścian kryta słomą, 6. most na drodze na gruncie osady, 7. ogrodzenie sztachetowe wokoło dziedzińca. Maksymalną produkcję roczną z młyna oszacowano na 700 centnarów zboża. Jako rok założenia młyna podano datę 1821.
10.09.1927 r. osada młynarska Żerdzina została sprzedana jej dotychczasowemu dzierżawcy Józefowi Kulejowi synowi Piotra za 13.889 złotych. Powierzchnię osady określono na 12.4587 ha.
Poniżej plan osady młynarskiej Żerdzina