W 1430 Krystyn Koziegłowski odstąpiłsołtysowi Wojciechowi z Koclina sołectwo w Lgocie.
Do sołtysa należy 1/3 opłatsądowych, prawo polowania w dziedzinach Lgota i Mysłów zpsami, jastrzębiami, krogulcami, [sieciami] na ptactwo, zające i
inną drobną zwierzynę, ale nie na jelenie, dziki i inną grubą
zwierzynę [zastrzeżoną dla Koziegłowskich]. Sołtys obowiązany
jest do służby wojskowej u boku Koziegłowskich z kuszą na koniu
wart. 3 grz. i płacenia 1 wiard. tytułem obiednego. Kmiecie mają
płacić dziedzicowi po 10 sk. szer. gr z łanu czynszu na św.
Michała [29 IX], dawać po 2 koguty na Wniebowzięcie NMP [15 VIII],
po 20 jaj na Wielkanoc, mają wiosną i jesienią odrabiać jutrzyny,
orać, obsiewać i zbierać, odrabiać pomocne (pomoczne), przez 3
dni w roku kosić łąki pańskie, grabić siano, kosić je i zwozić.
Mieszkańcy mają odpowiadać wg prawa magdeburskiego przed
sołtysem, a ten przed dziedzicem. Sołtys uzyskuje 40 drzew na
założenie barci z tej strony rzeki Warty, gdzie znajdują się
posiadłości Krystyna(Źródło: Jacek Laberschek, hasłoLgota w SGH)
The following user(s) said Thank You: Michał Mugaj, Teresa Łukasik, Krzysztof Łągiewka
1524 Filip i Jędrzej Cieszowscy(Czyessowsczy) zastawiają za 230 fl. pol. szwagrowi Stanisławowi
Ujejskiemu wsie Pieńczyce [dziś Pińczyce] i Koclin, przeznaczając
te pieniądze na spłacenie macochy Zofii niegdyś Cieszowskiej z
sumy oprawionej jej na Pieńczycach, Koclinie i Mysłowieoraz dodatkowo zapisują na Pieńczycach i Koclinie siostrze Annie
żonie Ujejskiego 105 fl. pol. posagu, oświadczając, że przy
wykupie tych wsi winni uiścić Ujejskiemu łącznie 335 fl. Jeśli
to uczynią, wówczas Ujejski zapisze ż. Annie 400 fl. pol. posagu i
wiana na swych dobrach ;
1534 Jędrzej Cieszowski pod wadium 300fl. ustępuje za 600 fl. pol., za konia i za 7 „miar sukna
purpuriańskiego” Mikołajowi Mirzowskiemu wsie Pieńczyce i
Koclin. Mirzowski zeznaje na rzecz Cieszowskiego, że dożywotnio lub
do czasu posiadania [przez niego] Mysłowa ...mają [poddani?] wolny wyrąb drzewa na opał, nie szkodzącstarodawnym granicom. Cieszowski ma przekazać dokumenty dotyczące
tych dóbr. Stan. Ujejski szwagier Cieszowskiego zgłasza po żonie
[Annie] prawo bliższości do tych dóbr. Później bp krak.
przysądza Ujejskiemu bliższość, a ten zwraca Mirzowskiemu 600 fl.
pol. i 35 fl. jako równowartość za konia i sukno. Cieszowski
zeznaje, że Ujejski zadość uczynił mu za dobra, a sędzia ziemski
siewierski wyrokuje, że zapis w księdze na rzecz Mirzowskiego
będzie odtąd służył Ujejskiemu
(Źródło: Jacek Laberschek hasłoKoclin w SGH)
W świetle przytoczonych przez dr. Jacka Laberscheka faktów należy uznać, że to Cieszowscy byli w XVI w. jedynymi dziedzicami Mysłowa, jednak już wtedy zaczęły się podziały, których efektem jest rozdrobnienie majętności, tak dobrze widoczne już u schyłku XVIII w.
The following user(s) said Thank You: Michał Mugaj, Teresa Łukasik, Krzysztof Łągiewka
W Osieku był na pewno dwór. Położony w Osieku przy ulicy Słonecznej 11/13. Mysłów natomiast podzielony był na cztery części. Opisałem dobra Mysłów na stronie 9. W 1865 r. Mysłów A posiadał powierzchnię - 17 mórg, Mysłów B - 18 mórg, Mysłów C w 1829 r. został nabyty przez właścicieli dóbr Osiek i jego powierzchnia nie jest znana, Mysłów D - 68 mórg. Sądzę, że jakiś dwór znajdował się na pewno w Mysłowie D. Natomiast w Mysłowie A i B może i były jakieś dworki, ale chyba nie pracował tam żaden kowal. Były to wnioskując z powierzchni niewielkie gospodarstwa, których właściciele nie mieli potrzeby zatrudniania kogokolwiek, może ewentualnie dorywczo w czasie żniw. Kowal raczej nie miałby tam za wiele pracy. Pani przodek kowal Błażej Wieruszowski mógłby ewentualnie być zatrudniony w Mysłowie D, bo to już był większy majątek. Nie wiem jaka była powierzchnia Mysłowa C, ale pewnie i tam istniał jakiś dworek i zabudowania. Po kupnie Mysłowa C przez właścicieli dóbr Osiek, zabudowania dworskie Mysłowa C mogły zostać pozostawione. Jeżeli był to duży majątek, to kowal mógł być tam zatrudniony. Pani przodek mógł więc jak podejrzewam być kowalem w Mysłowie C lub Mysłowie D.
The following user(s) said Thank You: Michał Mugaj, Teresa Łukasik
Władysław Froch był też współautorem opracowania pt. "Z dziejów parafii Koziegłówki od wieku XVIII do końca XX", w którym zawarł m.in. informacje pochodzące z pracy ks. Wacława Stępnia pt. "Parafia Stare Koziegłowy czyli Koziegłówki. Rys historyczny od średniowiecza do końca XIX wieku".
Autorzy wspominają tam o Mirzowskich (Mikołaj Mirzowski herbu Gryf) i Ujejskich (Stanisław Ujejski występujący w 1560 roku i Maryla żona Filipa Ujejskiego, która w 1607 roku bierze udział w procesie sądowym - nie wspomniano czego proces dotyczył). Dalej można przeczytać:
" Po Ujejskich przeszły dobra pińczyckie w posiadanie KOTWICÓW, którzy trzymają je do połowy XVIII wieku. W roku 1729 spotykamy Dominika i Bonawenturę - synów Dominika Kotwica podsędka siewierskiego. Obok Kotwiców występują w Pińczycach MISZOROWIE i ŚWIĘTOSŁAWSCY. Kim byli Miszorowie, nie wiemy, może dzierżawcami tak, jak w 1574 r. dzierżawcą był JANOWSKI. Między rokiem 1637 a 1639 toczy się spór o udział w sukcesji pińczyckiej między Anną PAWĘCKĄ - żoną Stefana ORZANOWSKIEGO, córką Katarzyny GIEBUŁTOWSKIEJ i Wawrzyńca Pawęckiego z Dorotą z Wronowa, wdową po Janie Kotwicu, dożywotnią właścicielką Pińczyc oraz z Zofią, córką Jana Kotwica, a żoną Piotra Świętosławskiego. W 1751 r. spotykamy nowego właściciela dóbr pińczyckich, mianowicie Michała KLIMOWICZA, cześnika smoleńskiego. Zmarł on w Kielcach w dniu 17 marca 1752 r. Około roku 1771 dziedzicem Pińczyc jest Bohusz Wojucki burgrabia zamku krakowskiego. Pod koniec wieku XVIII Pińczyce przechodzą w ręce rodziny Bontanich pochodzenia włoskiego [...] Karolina z Bontanich wyszła za mąż za Jana Kazimierza Stojowskiego herbu Jordan, posła i marszałka oraz sędziego pokoju. Był on dziedzicem Pińczyc już w 1819 roku. Zmarł 16 października 1837 r. przeżywszy 56 lat. Jego żona Karolina zmarła w 1863 r. Pozostawili oni trzech synów: Kazimierza, Michała i Józefa. Obszerniejsze wiadomości o rodzinie Bontanich spotykamy w pracy Heleny Polaczkównej pt.: "Szlachta na Siewierzu biskupim"."
W Pińczycach znajduje się dawna kaplica dworska, nad której wejściem znajduje się (chyba do dziś, choć nie jestem pewien) napis: "Ta Świątynia Pańska wystawiona na Chwałę Boga w Trójcy Św. Jedynego i na Cześć Św. Michała przez Jana Kazimierza i Kasyldę Bontaniów w roku 1784. Restaurowana przez Jana Nepomucena i Karolinę z Bontaniów Jordan Stojowskich w roku 1834".
The following user(s) said Thank You: Michał Mugaj, Teresa Łukasik, Krzysztof Łągiewka
